verhuisd

jaja verhuizen is nou eenmaal mijn hobby

Omdat Amsterdam me voorlopig nog best bevalt is het deze keer mijn weblog die eraan moet geloven.

Het nieuwe adres is: dedruijf.web-log.nl

Niks

Ik denk dat ik vandaag filosofisch ben ingesteld. En wisselvallig.

Sinds ik ben vastgegroeid aan mijn Bedrijfseconomie ben ik veranderd in de stuut van de HvA. Zo vond ik mijzelf vanmiddag met boek in de kantine, om de 5 minuten een zeer diepgaande conversatie over telefoons, mannen en eyeliner te verstoren met de 20 miljoenste vraag over ons briljante Neerlandsche belastingstelsel. Oke, en de mededeling dat die van Loreal toch echt het best blijft zitten. Eyeliner.

Een minuut of 10 nadat ik de boxen en vennootschappen had achtergelaten in mijn tas besloot ik dat het vijlen van mijn nagels toch echt urgenter was dan het leren stellen van topische vragen. Zo veranderde de stuut van de HvA in 'Jij daar met die nagelvijl'.

Vandaag is ook zo'n dag dat ik niet snap wat ik opeens doe in dit leven. Sta je zondag in een studio, met Pia, een paar uur later alweer in een college, na een broodnodig schoonheidsslaapje stond ik in het Amsterdam Dance Center (dat verrektes veel op Pineapple lijkt) met mijn benen in een positie waar onze lieve heer het menselijk lichaam niet voor bedoeld heeft, en vanochtend vind ik mezelf weer in een collegezaal. Ik leef in een samenvatting van de afgelopen 5 jaar. Plus bedrijfskunde. Min constante stress.

Dan vraag je je toch af wat het probleem is. Geen idee. Of misschien wel. Het probleem is dat dingen nooit lukken als je graag wil dat ze lukken. Als je gokt op het ensemble krijg je opeens de hoofdrol. Als je Pia niet hoeft te zien wandelt ze elke week langs. Als je blij bent met je hoofdrol mag je ook mee dansen.

Ik wil niks...

Op zoek..?

Zoo daar ben ik dan weer...ja ik weet het, liever laat dan nooit zal ik maar zeggen. Student zijn is maar een drukke bezigheid.

Nu mag ik met grote trots melden dat ik Bedrijfseconomie lijk te snappen, en er verder ook nog geen enorme problemen opdoemen, ik alle colleges tot nu toe heb gevolgd en dat ik dus al bijna 3 weken een echte student ben!

En met alle colleges bedoel ik alle....van googelen voor gevorderden tot werkwoordtzpelling. Zelfs als je maandagmorgeneersteuur-college bijna naadloos overloopt in de afterparty van Op zoek naar Joseph.

Niet dat ik op zoek ben naar Joseph, het is meer dat ik een van de 200 mensen in de zaal ben die die jury (stelletje nogal traag van begrip) probeert in te schreeuwen dat we hem al lang gevonden hebben. Naar schatting duurt het nog een week of acht voor ook zij doorhebben dat mijn enige echte neef Baer daar al een tijdje Joseph staat te wezen.

Maargoed, het schijnt dus zo te zijn dat als we ze een heleboel smsjes sturen tijdens dat programma dan ze in elk geval niet heel dom de echte Joseph weg sturen, want als ze dat doen kunnen ze natuurlijk nog lang zoeken, dan wordt OZNJ het langstlopende programma ooit en dat kunnen we de mensheid niet aandoen.

Dus: Steun Paul, Pia, Erwin en Willem in hun zoektocht en sms zondagavond tussen 20.30 en 22.30 (geloof ik) Baer naar 2222..

Als de Avro me nu niet dankbaar is weet ik het ook niet meer.

SGGBSCWdiffentiatieparallellisatie

Jaja u hoort het. Tot u spreekt de HvA student met de grootste woordenschat van de school.

Was het maar waar. Dit is gewoon de dagelijkse norm qua taal. En zal ik u eens iets vertellen Dames en Heren? Ik snap dat allemaal!

Zo vond ik mijzelf vanochtend terug in een heus hoorcollege Bedrijfseconomie. Ik ja. En ik snapte het, en ik heb mijn opdrachten (met heeeeeeel veeeeel cijfertjes) af! Zo anders was maandagochtend mijn eerste les computervaardigheden. De hele klas was fanatiek aan het tikken (en ik tik sowieso nooit met meer dan 2 vingers). Ik probeerde ondertussen met boos kijken mijn computer te intimideren en hem (duidelijk mannelijk) zo over te halen aan te springen.

Op de HvA werken dingen dus niet zo. Op de Hva heb je overal codes en dingetjes en afkortinkjes voor nodig en zo kwam het dat ik na 10 minuten toch maar hulp ben gaan vragen en zo eindelijk die kerel (PC heet ie) aan de praat kreeg.

Zo verliep mijn eerste halve week zonder al te grote rampen en kreeg ik ondertussen ook nog te horen dat ik een van de hoodrollen ga spelen bij Parbleu! In mei sta ik 2 weken in het M-lab, dus mag u allen afreizen naar het Amsterdamse.

Daarvoor was natuurlijk de bekendmaking van de Josephs op de Uitmarkt die ik natuurlijk niet kon missen, en mag ik nu eindelijk mijn geweldige Baer-neef gaan promoten! Volgende week mag dat live, met Marit in de studio, maar daarvoor moet ie dus wel eerst de eerste liveshow overleven.

Dus doe het voor mij! Kijk zondag 'Op zoek naar Joseph' en SMS voor Baer!

Landgeneuten..

Hier spreekt hare majesteit de prinses vanuit haar roze kasteel, heerseres van de koninklijke republiek der noordelijke staten van het Amsterdamse.

Janneke vanuit Amsterdam-Noord dus.

U ziet, het bevalt mij zo goed hier dat ik spontaan vergeet er verslag van te doen. Ik ben nu echt helemaal officieel een van de 1300 eerstejaars studenten Media Informatie en Communicatie. Die 1300 zijn opgedeels in 29 klassen van 32 mensen die verdeeld zijn in 4 groepen van 8 waarvan er in mijn groep al 2 misten waardoor er 6 overbleven. Nou, en wie zei hier dat ik slecht was met cijfers.

Zes mensen dus, waar we maandag na een toespraak en een half uur speed-daten met de rest van de klas (ja echt..) Amsterdam mee in gestuurd werden. We hadden een paar opdrachten en vragen die we moesten beantwoorden, we moesten een bekende Nederlander gaan spotten en we moesten een t-shirt verruilen voor iets dat meer waard was. Uiteindelijk waren de bekende Nederlanders het schuld dat we 20 minuten te laat, maar met een enorme bos bloemen, het gebouw weer in kwamen gerend.

Gediskwalificeerd bij de eerste opdracht, gaat lekker. Dus helaas maakten we geen kans op de International Student Guide. Erg vervelend allemaal dus.....(a)

Wij hadden inmiddels de smaak te pakken en trokken richting de borrel, waar we afspraken om donderdagavond met de meiden van het groepje Amsterdam onveilig te gaan maken. Ik vind dat ik al bijna klink als een echte student niet?

Vrijdagmiddag is er de kick-off van het Volkskrant project. Dan gaan we iets maken voor de Volkskrant dat jongeren aan moet trekken als ik het goed heb. Daar horen we dus vrijdag meer over.

Al met al gaat alles dus helemaal goed, en moet ik nog even melden dat ik groot fan ben van het barretje in mijn kamer dat dient als bureau (ik ga het niet weer hebben over echte studenten) en het megagrote kussen dat mijn bed in een bank transformeert. Ik zou zeggen, komt allen kijken!

De prinses groet u.

Moeve part 4

En dan maar weer verhuizen.. Omdat ik dat al zeker 4 maanden niet meer gedaan heb. En omdat het pas de 4de keer is dit jaar. Ik was de afgelopen weken al zo half half verhuisd, maar morgen komt de Ikea er nog aan te pas, en dan blijf ik definitief in Amsterdam. Maandag school, maar eerst morgenvroeg auditie. Omdat ik dat ook pas 27.000 keer heb gedaan dit jaar, maar nu voor iets leuks.

Zoals ik al zei begint maandag mijn school, maar ik had afgelopen woensdag al mijn 'persontmaagding'.  Dat klinkt ranziger dan het is, ik was naar een open repetitie van 'The Wild Party'. En ik heb zelfs een beetje geinterviewd! Het was wel een easy start want die man (de regisseur) had werkelijk helemaal dezelfde mening over waar het naartoe moet met de Nederlandse musical als ik, dus het was een makkelijk gesprek. Daarbij had Lisette de meeste vragen al op papier staan en mocht ik inhaken, maar het begin is er en ik durfde zowaar iets te vragen.

Daarna ben ik eerst Marit mijn stulpje gaan laten zien en zijn we nog iets gaan eten, waarna ik doorging naar Sandra, die me in 2 dagen even een Pia-update heeft gegeven. Dat wil zeggen, alles wat gespeeld heeft voor ik groot genoeg was om erheen te gaan, en wat ik daarvan nog niet gezien had. En ja, dat was echt nog voor 2 dagen materiaal. En genoeg om de festiviteiten rond de nationale (in Jannekeland) herontdekking van Pia weer even stop te zetten, dus ik kan maandag weer de serieuze stundent uit gaan hangen.

Gelukkig hebben we tussen de shows door ook nog even de tijd gevonden om te gaan shoppen en te gaan eten, helaas was de tijd om te gaan slapen schaars. Maar dat haal ik wel weer in als ik weer op school zit. (jaja rustig maar mam, dat is een grapje)

It's all in the mix

Zondagmiddag. Ik zit nog steeds in de outfit van gisteren, nog niet eens gedouched, nog met mijn hoofd in de wolken, high on een mix van koffie en Pia.

Koffie en Pia, voor wie de mix niet ziet, ik kom net terug van de Galanacht des Musicals, en wat is een musicalconcert in Duitsland zonder Pia? Dus wij (messe zesse) in de auto naar Dinslaken. En sinds gisteren hou ik officieel van openlucht concerten. Nu weet ik niet wat ik had gezegd als het had geregend, maar het regende niet dus hou ik van openlucht concerten. En van heerlijk stom het terrein op rijden met Pia op volume 100 in de auto. Of heel hard 'Ik voel me zo verdomd alleen' meebleren op de snelweg. De koffie is uiteraard omdat het de GalaNACHT des musicals was en ik natuurlijk weer niet ging slapen.

Terug naar het concert. Een betere manier om je vakantie te beginnen is er niet. Ik kende Pia en vaag nog 2 van de andere mensen, maar het was een avond vol nieuwe ontdekkingen. En vooral vol veel mannen met onuitspreekbare namen maar, ik quote: 'Ein warmes Herz....Nouja een lekker warrem hart dus.' Er zijn mensen die in zoveel landen tegelijk wonen dat ze wel eens vergeten dat niet iedereen 4 talen vloeiend spreekt, maar ik noem uiteraard geen namen.

Gelukkig kunnen ze met dat warm hart ook nog allemaal ongelofelijk goed zingen, liet de vrouw waarvan ik de naam niet noem wat glazen breken (wat was dat, een hoge Z?) En tenslotte de toegift van de toegift z'n toegift. Onder het vuurwerk midden in de nacht 'Let the Sun Shine' zingen. Dat kan echt alleen in Duitsland.

Op de terugweg kwamen we nog een groot ongeluk tegen ('Hmm nee dan heeft ze meteen de eerste boom die ze tegenkwam gepakt en de politie en de ambulance van tevoren aan laten rukken.') Waardoor we weer de toeristische route Dinslaken mochten rijden, maar uiteindelijk zijn we thuis gekomen. Allemaal nog heel.

En het bleef nog lang onrustig in huize Grefen.... 

Ready...Steady..

Aan de vooravond van mijn allerlaatste dag als Thuishulp vind ik het tijd voor een nieuwe log. Nog maar 2 adressen en ik ben voorgoed verlost van de geweldige organisatie van de Nederlandse Thuiszorg. Ouderen die je 200 keer hetzelfde verhaal vertellen is een ding, maar die hebben daar tenminste nog een goed excuus voor.

Ik ben nog nooit zo blij geweest dat ik weer naar school mocht. En ja, nu echt naar school. Een echte met tafels en stoelen en boeken...en dat je dan de hele dag op een stoel moet zitten! Ik hoop dat de lokalen waar ik les in heb een heel eind van de wc's zijn, kan ik tenminste nog af en toe een rondje rennen.

Verder ben ik een heel eind in mijn stulpje in Noord. De kleerkast is al behangen met tafellaken, de waterkoker voorzien van bloemetjes naar eigen design..alleen nog een tripje Ikea en ik kan Reserve Tegelen achter me laten!!

Tot zo ver de berichtgeving op dit moment, ik snap de site nog niet helemaal dus ik hoop dat het niet al te lang duurt voor het eerste levend wezen dit kan gaan lezen. Anders is het altijd nog leuk voor de prehistorische versie van de volgende mensheid...